วันพุธที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2557

[Hanasaku Iroha] เสียงพร่ำบ่นของผู้ชม

จริงๆก็ไม่ได้สนใจดูนะครับ แต่พอดีมันเห็นผ่านๆตาแล้วเห็นโอฮานะที่พยายามทำอะไรก็ตามที่ทำให้ตัวเองรู้สึกสบายใจ เลยติดตามดูไปอีกหน่อยว่าถ้าเจอปัญหาที่คาดไม่ถึงล่ะก็ เธอจะทำยังไง


และเมื่อเธอจนมุมกับปัญหาตรงหน้าแล้วมันก็ทำให้ผมตระหนักสิ่งที่ผมเคยเป็นเหมือนโอฮานะก็คือ โอฮานะที่โตมาอย่างโดดเดี่ยวและพึ่งพาตัวเองเสมอทำให้เธอลืมเรื่องที่สำคัญที่สุดไปว่าเธอเองมีเพื่อนๆที่พร้อมจะช่วยเหลือเธอเช่นกัน


แต่ด้วยความใจกว้างและมุ่งมั่นมากกว่าใครก็ทำให้เธอผ่านพ้นปัญหาทุกอย่างไปได้อย่างง่ายดาย ยกเว้นแต่เรื่องเดียวก็คือเรื่องความรักของตัวเอง


สำหรับผมที่เป็นผู้ชมแล้ว ขอบอกว่าผมอยากตบหน้าโคอิจิซัก10-20ทีเลยทีเดียว เพราะตอนแรกเลยก่อนที่โอฮานะจะย้ายบ้านเขาก็สารภาพรักกับโอฮานะไปเพราะกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้เจอโอฮานะอีก แม้ว่าโอฮานะจะยังไม่ได้ให้คำตอบ แต่โคอิจิก็พยายามที่จะไล่ตามโอฮานะต่อไป...


แต่ตอนครึ่งเรื่องที่โอฮานะกลับมาโตเกียว เขากลับเป็นฝ่ายเว้นระยะห่างจากโอฮานะซะเอง(อ้าว ไอ้นี่) ซึ่งไอ้ความรู้สึกประหม่าที่ไม่กล้าจะพูดให้รู้เรื่องไปเลยน่ะ มันทำให้ผ่ายหญิงสับสน ไอ้แบบนี้มันจะอกหักก็ไม่แปลกใจเลยล่ะ -*- แต่มันก็เพิ่งจะไปได้แค่ครึ่งเรื่อง บางทีโคอิจิอาจจะตัดสินใจให้เด็ดขาดได้ก็ได้ว่าเขายังรู้สึกกับโอฮานะเหมือนเดิมมั้ย




แต่จริงๆตอนแรกก็แค่ดูๆไปผ่านๆนะครับ แต่รู้ตัวอีกทีก็ตามดูมาครึ่งเรื่องแล้ว =_='


คงเพราะคนแต่งเรื่องเขาตั้งใจจะสื่อให้ออกมาเหมือนกับปัญหาในช่วงชีวิตวัยเด็กที่ทุกคนเคยผ่านมาล่ะมั้ง เพียงแต่มันถ่ายทอดผ่านโอฮานะเท่านั้น


เพลงOP โผล่ในตอนจบของตอนแรก

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น